خطاهای شناختی چه هستند و چگونه اصلاح می‌شوند؟

[ad_1]

خطاهای شناختی افکاری هستند که باعث می‌شوند فرد درک درست و منطقی از مسائل نداشته باشد. تحریفات شناختی احساسات منفی را در فرد تقویت می‌کند.

وقتی به دنیا نگاه می‌کنیم گاهی آنچه واقعا هست را نمی‌بینیم. گویی عینکی رنگی به چشم داریم که اجازه نمی‌دهد واقعیت زندگی به درستی در ذهن ما منعکس شود. در واقع همه ما دنیای اطراف، مردم و حتی خودمان را از طریق این عینک نامرئی قضاوت می‌کنیم که معمولا نمی‌دانیم چگونه ولی بر اثر تجربیات گذشته روی چشم ذهن ما قرار گرفته است و به اصطلاح به آن تحریفات یا خطاهای شناختی گفته می‌شود. این تحریفات شناختی می‌توانند موجب افسردگی شده یا به روابط مان صدمه بزنند. شناخت این خطاها اولین گام در اصلاح آنان می‌باشد.

پیش چشمت داشتی شیشه کبود

زآن جهت دنیا کبودی می‌نمود

تعریف خطاها یا تحریفات شناختی

خطاهای شناختی، الگوهای تفکر اغراق شده یا غیر منطقی هستند که برای فرد نهادینه شده‌اند و باعث وضعیت ناخوشایند روانی فرد مخصوصا افسردگی، اضطراب و .. می‌شوند. به عبارت دیگر تحریفات شناختی افکاری هستند که باعث می‌شوند که فرد درک درست و منطقی از مسائل نداشته باشد. این الگوهای تفکر، اغلب افکار و احساسات منفی را تقویت کرده و مداومت در داشتن این نگرش منفی نسبت به خود، آینده و دنیا باعث اضطراب و افسردگی و بیماری‌های روانی می‌شود.

خطاهای شناختی چگونه عمل می‌کنند؟

انسان در طی سالهای رشد خود بنا بر تجربه‌ها و گاه یادگیری‌های زیانبار قواعدی وضع می‌کند که ممکن است انعطاف‌ ناپذیر بوده و در بسیاری از موارد به داده‌هایی که ذهن از دنیای اطرافش دریافت می‌کند فرم داده و آنها را باب میل خود تغییر می‌دهند. خطاهای شناختی مثل آینه و یا دوربینی هستند که اشکال را به همانگونه که هستند بازنمایی نمی‌کنند، بلکه شکل‌های عجیب و غریبی از اشیاء را نشان می‌دهند.

برای مثال فردی را تصور کنید که دچار یک شکست می‌شود و به خاطر آن خود را آدم بدبخت و شکست خورده‌ای خطاب می‌کند. در نتیجه احساس منفی‌اش نسبت به خود و دنیای اطرافش تقویت می‌گردد. در حالی که برداشت منطقی و تفسیر درست از آن اتفاق این بود که فرد بگوید: من در یک جا شکست خوردم. در واقع این فرد از عینک تفکر همه یا هیچ (یا موفقیت یا شکست، یا دوست داشتن یا تنفر) استفاده کرده است.

انواع خطاهای شناختی

1- خطای شناختی تفکر همه یا هیچ

2- خطای شناختی تعمیم افراطی یا مبالغه آمیز

3- خطای شناختی فیلتر ذهنی

4- خطای شناختی بی توجهی به امر مثبت

5- خطای شناختی نتیجه گیری شتاب زده (ذهن خوانی، پیشگویی کردن)

6- خطای شناختی فاجعه سازی یا درشت نمایی

7- خطای شناختی استدلال احساسی

8- خطای شناختی عبارت های باید دار

9- خطای شناختی برچسب زدن

10- خطای شناختی شخصی سازی و سرزنش

علاوه بر تحریفات شناختی اصلی که در بالا به آنها اشاره شد می‌توان به خطاهای زیر نیز اشاره کرد:

• نیاز برای کنترل: اگر به اوضاع کنترل نداشته باشم راحت نیستم و باید بتوانم همه چیز را کنترل کنم.
• مقایسه‌های منفی: حالتی از باید بهتر می‌بود ولی بهتر نیست. برای مثال اگرچه بقیه هم کارشان خوب نیست اما ما باید بهتر باشیم، من نسبت به برادرم ماشین سطح پایین‌تری دارم...
• کمال گرایی: اگر من این کار را به این شکال انجام ندهم خیلی بد و ناراحت کننده است.
• انتزاع انتخابی: فرد آن چیزی را که دوست دارد انتزاع می‌کند مثلا درست است که کارم را خوب انجام می‌دهم ولی بازهم فکر می‌کنم آدم با کفایتی نیستم.
• بیرون سازی ارزش خود: فرد برای ارزیابی خود به نظر دیگران تکیه می‌کند.
• تفکر اگر فقط: فرد همه چیز را موکول می‌کند به اگر فقط... اگر فقط فوق لیسانس بگیرم همه چیز حل می‌شود.
• نگرانی کمک کننده است: فرد معتقد است اگر راجع به موضوعی نگران نباشد اوضاع بد می‌شود.
• انصاف: فرد همه جا روی عدالت و انصاف حساس است و معتقد است زندگی باید طبق خواست او و همیشه عادلانه پیش برود.
• زندگی من وابسته است به: فرد معتقد است بدون فلان چیز (مدرک تحصیلی، همسرش،...) نمی‌تواند زندگی کند.

چگونه احساس خود را تغییر دهیم؟

قدم اول در جهت تصحیح شناختها، آگاهی از افکار خود و تحریفهای شناختی است. تحریفات شناختی هسته اصلی تلاش‌‌های بسیاری از متخصصین روان درمانی با رویکرد شناختی-رفتاری و سایر متخصصین است و به فرد کمک می‌کند تغییر کردن را یاد بگیرد. وقتی یاد بگیرید این نوع طرزفکر را به درستی تشخیص دهید، آنوقت خواهید توانست به آن پاسخ داده و آن را رد کنید. با رد کردن مداوم تفکر منفی، کم‌کم و به مرور زمان از بین رفته و اتوماتیک‌وار با طرزفکری منطقی‌تر و متعادل‌تر جایگزین خواهد شد.

بعد از اینکه با خطاهای شناختی آشنا شدید عبور از 4 مرحله زیر به شمات کمک می‌کند تا احساس منفی خود را تغیر دهید:

مرحله اول: موقعیت ناراحت کننده را شناسایی کنید

یک قلم و کاغذ بردارید و حادثه ناراحت کننده را شرح دهید. از کی یا چی ناراحت هستید؟

مرحله دوم: احساسات منفی خود را بنویسید

درباره موقعیت ناراحت کننده چه احساسی دارید؟ از کلماتی مانند اندوه، خشم، نگرانی، احساس گناه، دلسردی، درماندگی استفاده کنید. برای هر احساس منفی نمره‌ای از یک تا صد در نظر بگیرید.

1- احساس    شدت

2- احساس   شدت

3- ...

مرحله سوم: از روش سه ستونی استفاده کنید

افکار منفی مرتبط با این احساسات را بیابید. در ارتباط با مسئله به خود چه می گویید؟ این افکار را در ستون افکار اتوماتیک بنویسید و با توجه به باور خود، برای هر کدام از صفر تا صد عددی را در نظر بگیرید.

خطاهای شناختی هر یک از این افکار را شناسایی کنید.

آنگاه واکنش های منطقی را در ستون سمت چپ بنویسید و این بار نیز با توجه به باور خود برای هر کدام از صفر تا صد عددی را در نظر بگیرید. دقت کنید که واکنش منطقی شما مجاب کننده و معتبر باشند و نادرستی افکار اتوماتیک شما را مشخص سازند.

افکار اتوماتیک	خطاهای شناختی	واکنش‌های منطقی
افکار منفی خود را بنویسید و با توجه به شدت باور خود برای هرکدام امتیازی از صفر تا صد در نظر بگیرید.	خطاهای شناختی هر یک از افکار اتوماتیک خود را شناسایی کنید.	برای هر تفکر منفی واکنشی منطقی در نظر بگیرید و با توجه به شدت باور خود به هر کدام امتیازی از صفر تا صد بدهید.
مثال: از مرگ می‌ترسم چون نمی‌دانم چه شکل و شمایلی دارد. (100 درصد) (25 درصد)	پیشگویی	مرگ یا چیزی هست یا نیست. اگر باشد که ناشناخته نیست و اگر نباشد جایی برای نگرانی نیست. وقتی نمی‌دانم که یک دقیقه دیگر چه اتفاقی می‌افتد، این را هم ندانم اشکالی ندارد. فردا ناشناخته است. تاکنون با مجهولات زیاد زندگی کنار آمده‌ام و دلیلی ندارد که در آینده نتوانم این کار را بکنم.  (100 درصد)

مرحله چهارم: نتیجه گیری

شدت باور خود را به هریک از افکار اتوماتیک به کمک اعداد از صفر تا صد مشخص نمایید. در صورتی که از اعتقاد شما به این باورها تا حدود زیاد کاسته شده باشد، شدت احساس بهتر خود را مشخص سازید.

• بهتر نشدم
• کمی بهتر شدم
• بهتر شدم
• خیلی بهتر شدم

یادداشت کردن هیجانات درست بعد از وقوع حادثه حتی اگر دلیل نامعقول آن را درک نکنیم، در کنترل خشم و استرس به ما کمک می‌کند. اما گاهی میزان خشم آن‌قدر زیاد و افکار اتوماتیک آن‌قدر آنی و سریع به سراغ ما می‌آیند که فرصتی برای تفکر منطقی نیست. برای این مشکل نباید توقع داشته باشیم به آسانی و در مدت کمی قادر به کنترل آنها باشیم. کنترل احساسات و هیجانات به یک باره ممکن نیست و به تناسب سن، موقعیت و دیگر دلایل روان‌شناختی نیاز به زمان تمرین و تلاش فراوان داریم اما به تدریج آسان و در ما درونی می‌شود. با تمرین و تکرار می‌توانید کنترل افکار و احساسات خود را بیش از پیش به دست بگیرید.

گروه روانشناسی ستاره

[ad_2]
لینک منبع

اختلال پرخوابی چیست و چگونه درمان می‌شود؟

[ad_1]

اختلال خواب پرخوابی (Hypersomnia) با دوره‌های خواب آلودگی بیش از حد روزانه یا خواب شبانه طولانی مدت مشخص می‌شود و با دارو و... درمان می‌شود.

خواب یکی از نیازهای ضروری برای سلامت جسمی و روانی انسان است و اختلالات خواب یکی از مشکلات رایج بین مردم می باشد که باید مورد توجه قرار بگیرد. اکثر افراد از اینکه کمتر یا بییشتر از آنچه که به نظرشان لازم است می‌خوابند یا اینکه خواب آرامی ندارند، شکایت می‌کنند. در این مقاله به اختلال خواب پرخوابی و راه‌ درمان آن پرداخته شده است.

تعریف اختلالات خواب

اختلال خواب (Sleep disorder) مانند زیاد یا کم خوابیدن، پریدن از خواب، نرفتن به مرحله خواب عمیق و سخت به خواب رفتن است. این اختلالات می‌تواند ناشی از بیماریهای روانپزشکی مانند اضطراب، افسردگی، بیماریهای سیستم تنفسی (خرناس) یا به عنوان نوعی بیماری سالمندان باشد. از مهم‌ترین اختلالات خواب بی‌خوابی و فلج خواب یا بختک است. اختلالات خواب را به دو دسته اولیه و ثانویه تقسیم کرده‌اند:

• اختلالات اولیه دسته‌ای هستند که هیچ وابستگی یا ارتباطی با بیماری‌های جسمانی و روانی و مصرف مواد مخدر ندارند.
• در اختلالات ثانویه، اختلال خواب پیامد یک بیماری جسمی، روانی، اضطراب، افسردگی ، مصرف مواد مخدر و الکل است.

انواع بی‌خوابی‌ها و پرخوابی‌ها جزو اختلالات اولیه هستند. اشکال در شروع خواب، تداوم خواب، احساس ناراحتی پس از بیدار شدن به مدت یک ماه اختلال خواب را منعکس می‌کند و فرد باید نسبت به این علایم هشیار باشد. خواب آلودگی مفرط که مدت یک ماه یا بیشتر طول بکشد. ممکن است بیشتر بر نوجوانان و بزرگسالان جوان دیده شود و می‌تواند یکی از علائم افسردگی باشد.

تعریف اختلال پرخوابی

پرخوابی (Hypersomnia) با دوره‌های خواب آلودگی بیش از حد روزانه، یا خواب شبانه طولانی مدت مشخص می‌شود. افرادی که دارای اختلال پرخوابی می‌باشند، اغلب بارها و بارها در طول روز در زمان‌ها و مکان‌های نامناسب مانند محل کار، در حال مصرف غذا و یا در مکالمات مجبور به خواب می‌شوند. بیماران اغلب خواب طولانی داشته و مشکل بیدار شدن از خواب دارند، و در بیداری نیز ممکن است احساس گیجی داشته باشند.

افراد مبتلا به اختلال پرخوابی نیاز به حدود 70 ساعت خواب در هفته دارند و به سختی از خواب بیدار می‌شوند. هنگامی این افراد بیدارند، معمولا احساس‌شان این است که شب‌شان به بیدارخوابی گذشته است و آن را مانند راه رفتن در مه توصیف می‌کنند. اغلب این افراد پس از اینکه تشخیص بیماری‌هایی مانند افسردگی، قطع تنفس حین خواب یا مشکلات تیروئید در مورد آنها رد می‌شود، مشکلشان به عنوان اختلال خواب تشخیص داده می‌شود.

علت اختلال پرخوابی

اختلال پرخوابی ممکن است ناشی از:

• مصرف مواد مخدر یا الکل
• مصرف برخی داروها، یا قطع داروها
• داشتن استعداد ژنتیکی برای پرخوابی بدون علت شناخته شده‌
• شرایط پزشکی از جمله بیماری‌های اسکلروز، افسردگی، آنسفالیت، کم کاری تیرویید، صرع، چاقی و...
• گاهی پرخوابی یک نشانه است و در واقع می‌تواند بخشی از یک اختلال دیگر باشد. به عنوان مثال خواب سنگین می‌تواند نشانه سندرم کلین لوین باشد که این سندرم یک اختلال عصبی است که اغلب مردان بزرگسال را تحت تاثیر قرار می‌دهد.

علایم اختلال خواب پرخوابی

• خواب آلودگی
• مشکل در بیدار شدن
• احساس گیجی یا سرگردانی
• افزایش زمان خواب تا 18-14 ساعت در روز
• اضطراب
• کم انرژی بودن
• بی قراری
• فکر یا گفتار کند
• از دست دادن اشتها
• مشکلات حافظه
• افزایش نیاز به خواب در طول روز
• برخی از بیماران توانایی عملکرد مناسب در خانواده، روابط اجتماعی، شغلی و غیره را از دست می‌دهند.

درمان اختلال خواب پرخوابی

تحقیقات نشان داده است که بیماران دچار پرخوابی یک ناقل شیمیایی مغزی تولید می‌کنند که آنها را در همه اوقات در حالت خواب‌آلوده نگه می‌دارد. این یافته‌ها دال بر این است که احتمالا درمان دارویی برای افراد دچار پرخوابی می‌تواند موثر باشد.اما تحقیق و بررسی در این زمینه همچنان ادامه دارد.

درمان دارویی: در صورت پرخوابی معمولا محرک‌هایی مانند آمفتامین، متیل فنیدیت، و مدافینیل، تجویز می‌شود. سایر داروهای مورد استفاده برای درمان این اختلال، شامل کلونیدین، لوودوپا، بروموکریپتین، داروهای ضد افسردگی، و مهارکننده‌های مونوآمین اکسید هستند. داروی آرمودافینیل نیز در سال 2007 برای درمان اختلال خواب پرخوابی تایید شد که از لحاظ شیمیایی مشابه مدافینیل می‌باشد. آرمودافینیل دارای مزیت‌هایی است از جمله این که مقدار کمتری از آن تأثیر بیشتری خواهد داشت.

تغییر رفتار: برای مثال اجتناب از کار در شب و فعالیتهای اجتماعی که موجب به تاخیر انداختن زمان خواب می‌گردد و همچنین رژیم غذایی مناسب مانند کاهش مصرف الکل و کافئین.

نور درمانی: پرخوابی ممکن است به علت اختلال ریتم بدن اتفاق بیافتد این ریتم به وسیله رویارویی با نور و تاریکی کنترل می‌شود بنابراین نور درمانی در کاهش پرخوابی موثر می‌باشد. از نور درمانی برای درمان بیماران مبتلا به اختلالات عاطفی فصلی استفاده می‌کنند. این بیماران معمولا دچار افسردگی زمستانی و خواب آلودگی شدید می‌شوند. مواجهه تدریجی با نور به طور فزاینده‌ای درکاهش پرخوابی مفید است. در این روش شبیه سازی طلوع، بیدارشدن را برای این بیماران آسان‌تر می‌سازد و در ساعات صبح احساس هوشیاری بیشتری دارند.

بهبود خود به خود: علت پرخوابی معمولا ناشناخته است. این اختلال در بسیاری از افراد به طور ناگهانی و خود به خود درمان می‌شود و این امر نشان می‌دهد که پرخوابی یک عارضه موقتی می‌باشد که به مرور زمان بهبود می‌یابد.

چگونه به درمان اختلال خواب پرخوابی کمک کنیم؟

• پرخورى در شب که از مهمترین عوامل پرخوابى است. سعى کنید شب‏ها به حداقل غذا اکتفا کنید و غذا را سرشب میل کنید که تا موقع خواب هضم شده باشد.
• اگر طبع شما سرد است از خوردن غذاهایى مثل ماست، بادمجان، ترشیجات و غیره که طبیعتا سرد هستند و موجب تشدید خواب‏آلودگى مى‏شود بپرهیزید و اگر طبیعت شما گرم است از غذایى که طبیعت گرم دارند نیز اجتناب کنید.
• عدم تحرک و ترک ورزش روزانه باعث اجتماع رطوبت در بدن و خواب آلودگی می‌شود. در عین حال اگر فعالیت‏هاى بدنی شما زیاد است آنها را تعدیل کنید.
• با برنامه‏ریزى دقیق سعى کنید به تدریج از میزان خواب خود بکاهید. مثلا جدولى تنظیم کنید که به مدت یکماه (هر روز 5 دقیقه) از طول خواب خود حدود یک ساعت یا بیشتر کم کنید.
• توجه داشته باشید که 6 تا 7 ساعت خواب، ضرورى است و اگر کاستن از خواب موجب افت کارآیى روزانه شما مى‏شود، هرگز در صدد کاهش میزان خواب خود برنیایید.
• براى پس از بیدار شدن از خواب یک برنامه مفید و الزام‏آور، تنظیم کنید؛ به طور مثال یک برنامه مرتب مطالعه‏اى یا عبادى و یا ورزشى داشته باشید.
• گاه مشکل پرخوابی در روز به علت دیر خوابیدن در شب است. برای رفع این مشکل، افراد باید خواب خود را به تأخیر نیندازند و در همان اوایل شب بخوابند.
• ممکن است اختلال خواب پرخوابى، ناشى از یک مشکل روحى مانند افسردگى باشد و بنابراین برای درمان آن باید به روان‏پزشک یا روانشناس مراجعه کنید.

گروه روانشناسی ستاره

[ad_2]
لینک منبع

چگونه با مرگ عزیزان‌مان کنار بیاییم؟

[ad_1]

با گذشت زمان با مرگ عزیزان‌مان کنار خواهیم آمد اگر در مراسم عزاداری شرکت کنیم، احساساتمان را بروز دهیم، در صورت نیاز از متخصص کمک بگیریم و...

یکی از واقعیت‌های زندگی که ممکن است هر کسی روزی با آن روبرو شود مرگ عزیزان‌مان است. واقعیتی تلخ که پذیرفتن آن به طور حتم بسیار سخت و ناخوشایند خواهد بود اما زندگی ادامه دارد و باید بتوانیم از بحران‌هایی چنین نیز بگذریم. انسان بیش از آنچه فکر می‌کند قدرتمند است و قطعا اگر بخواهد و بیاموزد می‌تواند با مشکلات و ناگواری‌ها کنار آمده و از آنها عبور کند.

چگونه با مرگ عزیزان کنار بیایم؟

بدون شک از دست دادن هر عزیزی با غم و اندوه همراه است. با این وجود، با رعایت برخی مسائل می‌توانید از اندوه خود کاسته و اجازه ندهید غمتان به اختلال سوگ پایدار و پیچیده و دیگر اختلالات ناشی از فقدان تبدیل شود:

1- در مراسم عزاداری شرکت کنید

فلسفه مراسم عزاداری کمک کردن به داغدیدگان برای پذیرش و کنار آمدن تدریجی با مرگ عزیزانشان است. مراسم عزاداری ضمن تخلیه هیجانی، از تنها ماندن فرد داغدیده جلوگیری می‌کند. امتیاز مهم دیگر عزاداری، ریشه های عمیق دینی آن است که به آرامش درونی فرد میانجامد. مراسم عزاداری در ایران، هرکدام با فلسفه خاص خود و منطبق با مراحل سوگ هستند و درنهایت با سالگرد فرد ازدسترفته که برابر با مرحله پذیرش فرد داغ دیده است، پایان می‌یابد.

2- احساسات خود را ابراز و در عین حال کنترل کنید

یکی از ویژگی‌های مهم سلامت روان، توانایی کنترل و بروز مناسب احساسات و هیجانات است. مدیریت احساسات در غم از دست دادن عزیزان باید به گونه ای باشد که این احساسات نه سرکوب شود و نه افراطی و مهارگسیخته خود را نشان دهد. سرکوب کردن هیجانات، یکی از مهمترین ریشه‌های مشکلات روانی پس از سوگ است. شخص داغ دیده برای التیام دردهای درونی‌اش، چاره‌ای جز این که غمش را بروز دهد، ندارد. آزادانه اشک ریختن و گاهی ناله کردن از واکنش‌های طبیعی در غم مرگ عزیزان است. یکی از فواید گریه کردن این است که باعث تخفیف احساس اندوه می‌شود. گریستن، نوشتن و یا شرکت در فعالیت‌های هنری می‌تواند به ابراز صحیح احساسات کمک کند.

3- خود را سرزنش نکنید

خیلی از اوقات افکار منفی مانند: «می‌توانستم بیشتر به او سر بزنم، کاش دست کم از او خداحافظی کرده بودم، شاید اگر او را به خارج از ایران می‌بردم درمان می‌شد و...» ذهن فرد سوگوار را اشغال می‌کند. این افکار، بخصوص در مرحله خشم و افسردگی ناشی از مرگ عزیزان، پررنگتر می‌شوند. باورهای دینی و کمک مشاوران و رواندرمانگران، می‌تواند شما را در گذار از این افکار یاری رساند.

4- زندگی ادامه دارد

زندگی ادامه دارد و با آزار خودمان و دریغ کردن شادی‌های زندگی هیچ چیز تغییر نمی‌کند. دیدار دوستان و شرکت در مهمانی‌های خانوادگی، تغذیه و خواب خوب، رابطه جنسی دلپذیر با همسرتان و سفر کردن همگی می‌توانند به گذار شما از مرحله افسردگی به پذیرش، یاری‌رسان باشند. بنابراین پس از دوره سوگواری، فعالیت‌های سازنده خود را از سر بگیرید. کار و تحصیل، هر دو اشتغال ذهنی قابل توجهی را می‌طلبند و مانع غرق شدنتان در افکار ویرانگر می‌شوند. فعالیتهای مکمل دیگری مانند شرکت در برنامه‌های خیریه، می‌تواند در ایجاد احساس مثبت نسبت به خود و دنیا و بازگشت به زندگی عادی یاری‌رسان باشد.

5- مرگ را بپذیرید

اولین واکنش بعد از، از دست دادن یک عزیز، در بسیاری افراد داغ دیده، «انکار» مرگ عزیزشان است. هر فردی باید بداند که این غم فقط برای او پیش نیامده است و این یک رنج مشترکی است که افراد در هر طبقه اجتماعی و اقتصادی آن را تحمل می‌کنند. اگر شناخت افراد از دنیا غیرواقعی باشد، انتظار مواجه شدن با این اتفاقات ناگوار را نخواهند داشت. افرادی با چنین شرایط، قطعا تحمل سختی‌ها برایشان بسیار دشوار خواهد بود. پس پذیرش واقعیت که مرگ عزیزان اجتناب ناپذیر است، کمک زیادی می‌کند تا افراد با این واقعیت کنار بیایند.

6- تنها نمانید

پذیرش مرحله آخر سوگواری است و اوج حزن و تنهایی افراد داغ دیده از این مرحله شروع خواهد شد. این مرحله معمولا بعد از پایان مراسم سوگواری شروع خواهد شد. افراد داغ دیده در این مرحله، باید از تنها ماندن بپرهیزند. باید به حضور دیگران در کنارتان برای همدردی و همدلی توجه کنید زیرا این امر به شما کمک زیادی در سبک شدن این غم خواهد کرد.

نقش اعتقادات مذهبی و توکل به خدا هنگام مرگ عزیزان

یکی از مهارت‌های ارائه شده در قرآن برای تحمل فقدان، درک حضور و همراهی خداوند به هنگام از دست دادن عزیزان است زیرا چنین بینشی انسان را در قلمرو حمایتی خداوند قرار داده، همین نوع بینش توان تحمل او را بر مرگ عزیزان افزایش می‌دهد.

آن چه شدائد را بر انسان مومن آسان می‌کند، پاداش‌هایی است که خداوند به مومنان وعده داده است. در خصوص پاداش تحمل فقدان خداوند در آیه 155 و 156سوره بقره فرموده است: « و بشارت ده به استقامت کنندگان، آنان که هرگاه مصیبتی به آن‌ها رسد، می‌گویند ما از خداییم و به سوی او باز می‌گردیم». این آیه به بشر گوشزد می‌نماید که تحمل مرگ عزیزان، در بردارنده پاداش و اجر است. بشر با باور به این اعلام و شناخت از طرف خدا، توانش برای تحمل فقدان افزایش می‌یابد.

باور به معاد نیز با تحمل فقدان رابطه دارد. معادباوری نقش انکارناپذیری در تحمل مصایب دارد. چون شخص باورمند به معاد، این دنیا را فانی و سرای آخرت را ابدی می‌داند و همین عقیده، تحمل سختی در زندگی موقتی را در برابر رسیدن به راحتی همیشگی قابل تحمل می‌کند.

چند توصیه کوتاه هنگام سوگ

• از افرادی که شما را درک نمی‌کنند فاصله بگیرید. زمان خود را تنها با افرادی بگذرانید که درک‌تان میکنند و با رفتار و گفتار و حضورشان به شما آرامش می‌دهند.
• باید به خودتان اطمینان بدهید که می‌توانید این بحران عاطفی را پشت سر بگذارید.
• به جای نگهداشتن تمام وسایل عزیز از دست رفته و یا جمع کردن و بخشیدن تمام آنها چند یادگاری کوچک از فرد از دست رفته نگهدارید.
• الگو گرفتن از افرادی که چنین غم هایی را با موفقیت پشت سر گذاشته‌اند نیز می‌تواند کمک زیادی به خانواده داغ دیده کند.
• تصور نکنید که بازگشت به زندگی عادی به این معنی است که آن عزیز فراموش شده است.
• از اینکه با گوش دادن به موسیقی به یاد شخص از دست رفته می‌افتید، نهراسید زیرا این روند عادی است و به مرور از بین می‌رود.
• مطالعات نشان می‌دهند که درمان با استفاده از هنر (موسیقی، نقاشی، کوزه‌گری، نویسندگی و غیره) مخصوصا به صورت گروهی، به حل افسردگی و اندوه کمک می‌کند.
• صحبت با یک روانشناس و متخصص سلامت روان، بدون شک در کاهش درد ناشی از مرگ عزیزان و پیشگیری از ابتلا به اختلالات ناشی از آن مؤثر خواهد بود.

گروه روانشناسی ستاره

[ad_2]
لینک منبع