دروغ سنج طبیعی، مهارتی است که با توجه به حالات چهره، نفس کشیدن و پلک زدن طرف مقابل میزان صداقت او در گفتارش مشخص می شود.
اکثر افرادی که در طول روز با آنها صحبت میکنیم دروغگو هستند. طبق مطالعات انجامشده در در سال 2002 در دانشگاه ماساچوست، حدود 60 درصد از مردم در طی یک مکالمه 10 دقیقهای حدود 2 تا 3 بار دروغ میگویند. خوشبختانه فهمیدن اینکه کسی دروغ میگوید یا نه کار سختی نیست. فقط باید نشانههای دروغگویی را بدانید. دروغ سنج طبیعی، مهارتی است که با تمرین می توانید به آن مسلط شده و میزان صداقت افراد در گفتار و رفتار را به طور طبیعی تشخیص دهید.
دکتر لیلیان گلس، روان تحلیلگر و متخصص زبان بدن است. او که در زمینه شناسایی افراد دروغگو با FBI همکاری میکند در کتاب خود به نام " زبان بدن دروغگوها" مینویسد: برای فهمیدن این که کسی دروغ میگوید اول از همه باید بدانید که رفتار آن فرد به طور معمول چگونه است. سپس به حالات چهره، زبان بدن و الگوی صحبت کردن او توجه کنید. برای فهمیدن این نشانهها مطلب زیر را دنبال کنید.
اگر از کسی سوالی پرسیدید و او ناگهان شروع به تکاندادن سر خود کرد، به احتمال زیاد دروغ میگوید. به عنوان مثال شما یک سوال صریح از کسی میپرسید و او ناگهان سر خود را به عقب میکشد و یا با حرکات تند و سریع سر خود را عقب میبرد. حتی ممکن است سر خود را کمی کج کرده و یا بالا ببرد. این حالت اغلب بلافاصله بعد از اینکه از فرد سوال میپرسید اتفاق میافتد.
معمولا وقتی کسی در حال دروغگفتن است، نفسکشیدن او سنگین میشود. این یک عکسالعمل غیر ارادی است. بعد از آنکه طرز نفسکشیدن فرد تغییر کرد به احتمال زیاد بلافاصله شانهها را بالا برده و تن صدای کمعمقی پیدا میکند. درواقع تغییر حالت نفسکشیدن به علت بالارفتن ضربان قلب و افزایش جریان خون اتفاق میافتد. درست مانند زمانی که شما عصبی هستید و یا دچار احساس تنش شدهاید؛ یعنی همان دروغگفتن. دروغ سنج طبیعی شما به راحتی این رفتار را تشخیص می دهد.
معمولا افرادی که به خاطر حرف یا اتفاقی عصبی میشوند، بیقرار و ناآرام خواهند شد اما طبق گفته دکتر گلس باید بیشتر حواسمان به افرادی باشد که در این حالت کاملا ثابت و بیحرکت میایستند. این حالت نشانهای از مبارزه عصبی بدن است، یعنی بدن برای رویارویی با مشکل احتمالی حالت تدافعی به خود میگیرد. زمانی که درحال انجام یک مکالمه معمولی هستید، طبیعی است که بعضی اعضای بدن شما به طور نرمال و آرامی حرکت کنند بنابراین اگر در حال مکالمه مثل یک چوب خشک، بیحرکت بایستید معلوم است که یک جای کارتان میلنگد!
این حالت به این خاطر است که فرد دروغگو سعی در قانعکردن طرف مقابل و یا خودش دارد. برای مثال در حین صحبت چندینبار این عبارت را تکرار میکند: من اینکار را نکردم... من اینکار را نکردم... . به این ترتیب کمکم آن عبارت ملکه ذهنش شده و خودش هم دروغ خود را باور میکند. همچنین تکرار کلمات یا عبارات به فرد دروغگو کمک میکند تا برای خود کمی زمان بخرد و برای ادامه گفتگو آماده شود. دروغ سنج طبیعی شما به این مسائل واقف است و صداقت فرد مقابل را به چالش می کشد.
یکی دیگر از نشانههای دروغگفتن این است که، فرد به طور غیر ارادی دستان خود را جلوی دهان میگیرد. وقتی یک فرد بزرگسال دستان خود را روی لبها و یا جلوی دهان قرار میدهد یعنی اینکه نمیخواهد واقعیت را به طور کامل بگوید و به نوعی ارتباط را قطع میکند.
منظور از نقاط آسیبپذیر بدن؛ گردن، قفسه سینه و یا شکم است. دکتر گلس زمانی که به عنوان مشاور در دادگاه مشغول به کار بوده با موارد زیادی روبرو شده است. او به این نتیجه رسیده که وقتی کسی به عنوان متهم در دادگاه شهادت میدهد، به طور غریزی گلوی خود را با دستانش میپوشاند. به گفته دکتر گلس او اهمیت این مورد را تا زمانی که به عنوان مامور ویژه به FBI پیوست، درک نکرده بود.
تکاندادن پاها نشاندهنده این است که فرد عصبی شده و احساس راحتی نمیکند و تمایل دارد هرچه زودتر آن محل را ترک کند. این مورد یکی از مهمترین و آشکارترین راههای شناخت فرد دروغگوست.
وقتی کسی شروع به صحبت کرده و بدون آنکه از او جزئیات را بخواهید بیش از حد در مورد آن مساله توضیح میدهد به احتمال زیاد دروغ میگوید. این کار به این دلیل است که فرد دروغگو سعی دارد با آوردن دلایل زیاد و توضیح بیش از حد طرف مقابل را قانع کند.
اگر ویدئویی از بازجویی یک متهم که میدانید گناهکار است را مشاهده کنید، خواهید دید که به مرور ادامه صحبت برای فرد سختتر میشود. این مورد به این دلیل اتفاق میافتد که سیستم عصبی بدن به هنگام وارد آمدن فشارهای عصبی و استرس، ترشح بزاق را کاهش داده و دهان فرد خشک میشود. از دیگر نشانهها جمعکردن ناگهانی لب یا گازگرفتن لبها میباشد.
فرد دروغگو بعد از این که متوجه میشود شما دروغ او را فهمیدهاید عصبی شده و سعی میکند هر طور شده، موضوع صحبت را عوض کند.
افراد دروغگو اکثرا سعی میکنند هیچ تماس چشمی با طرف مقابل خود نداشته باشند ولی گاهی از یک روش دیگر برای کنترلکردن شنونده خود استفاده میکنند. در حالت طبیعی انسان هنگام صحبتکردن با دیگران به آرامی پلک میزند و هر از گاهی چشم خود را به اطراف میگرداند اما فرد دروغگو برای کنترلکردن شنونده و ترساندن او، مستقیم به چشمان طرف مقابل خود زل زده و بدون پلکزدن با نگاهی سرد و محکم به او می نگرد.
تهیه و ترجمه: مجله اینترنتی ستاره
خودکشی سالانه جان تقریبا یک میلیون نفر را در جهان میگیرد. نوعی از مرگ که خودخواسته بوده و مقابله با آن معمولا سخت و طولانی مدت است.
بسیاری از مردم عادی توانایی درک خودکشی و جرات سخن گفتن از آنرا را ندارند. تصمیم برای خودکشی از عوامل و شرایط پیچیده روانی و محیطی نشات میگیرد. افسردگی شدید، اختلالات روانی و شکستهای پیاپی در زندگی میتواند تصمیم به خودکشی را در افراد جدی سازد. خودکشی شوکآور «رابین ویلیامز»، کمدین و بازیگر مشهور هالیوود باعث شد، برنامههای تلویزیونی قطع شوند تا این خبر را اعلام گردد و در همان لحظه ویلیامز همه شبکههای آنلاین را به تسخیر خود درآورد حتی اوباما هم تاثر عمیقش را بلافاصله ابراز کرد. همین امر دلیل بحثهای گسترده درباره راههای پیشگیری از خودکشی گردید.
خودکشی هیچ مرزی جمعیتی نمیشناسد و همه مردم را فارغ از جنسیت، نژاد، جایگاه اجتماعی- اقتصادی، فرهنگی، یا مذهب تحت تأثیر قرار میدهد. به گفته «بنیاد آمریکایی جلوگیری از خودکشی»، حدود یک میلیون نفر هر سال دست به خودکشی میزنند. طبق آخرین آمارگیری که در سال ۲۰۱۰ انجام شد ۳۸ هزار و ۳۶۴ آمریکایی در این سال دست به خودکشی منجر به مرگ زدند؛ یعنی یک خودکشی در هر ۱۳ دقیقه و هفت ثانیه. خودکشی دهمین عامل مرگ و میر در میان آمریکاییان و سومین عامل در میان جوانان ۲۴ـ ۱۵ساله است. برخلاف باقی عوامل مرگ و میر، تعداد افرادی که خودکشی میکنند، هر سال افزایش پیدا میکند.
در بسیاری از موارد افراد عادی روش صحیح برخورد و مواجه با این موضوع را نمیدانند و نسبت به آن آگاهی ندارند. در این مطلب سعی میکنیم یکی از بهترین واکنشهای فردی را، در مقابل افرادی که سخن از خودکشی میزنند بیان کنیم.
معیارهای ریسک خودکشی موجود است؛ ۹۰درصد افرادی که خودکشی میکنند در زمان مرگ از بیماریهای ذهنی رنج میبرند که اغلب شناسایی نشده و تحت معالجه قرار نگرفتهاند. دیگر معیارهای ریسک شامل اقدام قبلی برای خودکشی، سابقه خودکشی در خانواده، سابقه ضربه روحی و آزار دیدن، درد مزمن یا یک بیماری جدی میشوند. عوامل استرسزایی چون از دست دادن یکی از عزیزان، ضرر مالی، مشکلات قضایی و مورد ظلم واقع شدن میتواند پتانسیل خودکشی را در افراد بالا ببرد.
معمولا افرادی که در خودکشی جان خود را از دست میدهند، نشانههایی از خطر قریبالوقوع را از خود بروز میدهند. فردی که قصد خودکشی دارد ممکن است به اطرافیان خودبگوید، قصد خودکشی دارد. علائم هشدار دهنده دیگر میتوانند این موارد باشند: احساس ناامیدی، گیر افتادن، ناگزیری، تحقیر شدن و بیعلاقگی. برخی از افراد دچار بیخوابی میشوند، از خانواده و دوستانشان منزوی و بدخلق میشوند.
اگر شخصی درباره خودکشی صحبت میکند یا برای آن برنامهریزی میکند، این یک بحران است که باید سریعا به آن رسیدگی شود. شخصی که به خودکشی خود در آیندهای نزدیک اقرار میکند، به بستری شدن و یک فضای امن نیاز دارد تا زمانی که دیگر به خودکشی فکر نکند. افسردگی او باید با جدیت تحت درمان قرار گیرد و این کار را نمیتوان به صورت سرپایی انجام داد. وقتی شخص از خودکشی صحبت میکند یعنی افسردگی او بسیار جدی شده است.
براساس آمار وبسایت "بنیاد آمریکایی جلوگیری از خودکشی"، ۵۰ تا ۷۵ درصد افرادی که دست به خودکشی میزنند، حداقل یک نفر را از نیت خود با خبر میکنند. اگر شخصی علائم هشدار دهنده را از خود بروز دهد، باید او را جدی گرفت.
اگر علائم هشدار دهنده خودکشی را در شخصی که میشناسید مشاهده کردید، کارهای زیر را انجام دهید:
مجله ستاره